Rasy

Elfy

Są długowieczną rasą, wywodzącą swą historię z czasów początków świata. Ze wszystkich ras wyglądem najbardziej przypominają ludzi. Dorównują im wzrostem, jednak są od nich szczuplejsi i nieco drobniejszej budowy; nie mają również zarostu, a ich rysy twarzy są delikatniejsze i bardziej harmonijne.
Wyróżnia się:

Dzikie Elfy - Żyją w dzikich ostępach, z dala od cywilizacji. Mają ciemnobrązową skórę, ciemne włosy, które z wiekiem jaśnieją, a ich oczy przybierają zazwyczaj brązowy lub zielony kolor. Dzikie elfy to prymitywny odłam rasy, tworzący plemienia. Szkolą się na tropicieli oraz barbarzyńców.

Księżycowe Elfy - Najczęściej spotykana podrasa elfów, nazywana przez ludzi szarą. Mają jasną skórę oraz srebrnobiałe, czarne bądź błękitne włosy. Ich oczy są niebieskie lub zielone, o złotych przebłyskach. Najbardziej tolerancyjne wobec ludzi, można spotkać je we wszystkich regionach świata. Wśród tych elfów znajdują się czarodzieje oraz bardowie.

Elfy Leśne - Są bardziej umięśnione od reszty. Mieszkają w leśnych osiedlach, są odludkami, ale mniejszymi niż ich dzicy kuzyni. Ze względu na kolor skóry, nazywa się ich miedzianymi. Oczy mają kolor piwny lub zielony, a włosy brązowy, bądź czarny, choć niektórzy przedstawiciele mogą pochwalić się blond lub miedzianoczerwoną czupryną. Większość z nich to tropiciele oraz wojownicy.

Elfy Słoneczne - Spotykane najrzadziej, ze względy na zamieszkiwanie niedostępnej dla innych ras Złotej Krainy. Mają jasnobrązową skórę, włosy złotyblond, miedziane lub czarne. Oczy zaś są zielone bądź złote. Najbardziej cywilizowane ze wszystkich elfów, żyją w zamkniętych społecznościach. Uczą się sztuk magicznych, część z nich poświęca się także rzeźbie i malarstwu.

Mroczne Elfy - Przedstawiciele tej podrasy żyją w podziemiach oraz nienawidzą swoich kuzynów żyjących na powierzchni. Ich skóra przybiera różne odcienie czerni, mają jasne (często białe) włosy oraz pastelowe oczy. Są mniejsze i szczuplejsze od innych elfów. Szkolą się na kapłanów, bądź wojowników.

*Charakterystyka ras zaczerpnięta z Gildii.

Smoki

Są istotami zmiennokształtnymi. Raz latają pod niebem jako ogromne jaszczury ziejące ogniem, innym razem przechadzają się w ludzkiej postaci. Posługują się każdym rodzajem magii, jednak czary wychodzą im przypadkiem. Lubią wszelkiego rodzaju klejnoty i złoto.
Każdy smok ma inny charakter - jeden jest miły i łagodny jak baranek, a drugi zabija bez wahania.
{maksymalna ilość smoków na forum to 10}

Krasnoludy

Istoty z mitologii nordyckiej i germańskiej, obecne później także w folklorze niemieckim i skandynawskim.
W większości utworów fantasy krasnoludy są rasą bardzo tajemniczą. Bronią swoich sekretów, czasem utajniając nawet swoją mowę tak, by była niezrozumiała dla innych. Są też bardzo honorowe. Są zazwyczaj przedstawiani jako niższe od człowieka, silne, krępe i dobrze umięśnione humanoidy, pierwotnie żyjące w kopalniach (zazwyczaj złota).
Przeciętny krasnolud ma ponad półtora metra wzrostu. Przedstawiciele tej rasy są potężnie zbudowani, znacznie silniejsi i wytrzymalsi od ludzi. Typową cechą, która urosła wręcz do rangi symbolu, jest bardzo obfity zarost krasnoludzkich mężczyzn (choć jednocześnie wielu z nich szybko zaczyna łysieć). Niewielu krasnoludów to blondyni; przeważają ciemne i czarne włosy, silnie kontrastujące z charakterystyczną bladą karnacją. Przedstawiciele tej przywykłej do podziemnych ciemności rasy unikają otwartego słońca, na którego promienie ich skóra jest bardzo wrażliwa.
Krasnoludy są długowieczną rasą. Nie żyją tyle, co elfy, ale i tak średnia długość ich życia to 120 lat. Wiek młodzieńczy zostawiają za sobą około trzydziestki i do siedemdziesiątki cieszą się pełną sprawnością fizyczną.
Rasa górników, inżynierów, bankierów i wojowników. Krasnoludy cieszą się opinią niezawodnych, perfekcyjnych, doskonale zorganizowanych i całkowicie pozbawionych poczucia humoru. Mają smykałkę do metalu i pieniędzy.
Krasnoludy zawsze kojarzone były z górnictwem, obróbką metali i handlem. Do dziś większość z nich, niezależnie od klasy społecznej, związana jest z tymi dziedzinami. Krasnoludy pracują jako mechanicy, górnicy, inżynierowie, robotnicy. Wielu jest wśród nich znanych wynalazców, inwestorów, właścicieli fabryk, bankierów. W niektórych krajach klany krasnoludzkie tworzą trzon arystokracji. Ci, którzy wybrali karierę wojskową, służą w ciężkiej piechocie, wojskach pancernych, wśród saperów bądź piastują stanowiska w sztabie.
Mimo niskiego wzrostu krasnoludy cechuje siła i wytrzymałość przekraczająca ludzką, jak również nieugięta stalowa wola. Niestety, ostre słońce rani ich skórę i nawykłe do mroku oczy.

Ludzie

Żyjący w miastach, mieścinach, lub wsiach. Trudniący się różnymi pracami – od policjantów, przez rzemieślników, artystów, po informatyków, bankierów, czy też księży.
Ich rasa podzielona jest na wierzących i niewierzących. Wyznających wielobóstwo, lub takich, którzy wierzą w jednego Boga. Są to Chrześcijanie (Katolicy, Prawosławni, Protestanci), Buddyści, wyznawcy Islamu, Judaiści, wyznawcy Hinduizmu, New Age i wielu, wielu innych…

Niziołki

Charakterystyczną cechą niziołków jest niewielki wzrost i bose, włochate stopy. Odznaczają się niezwykłą zwinnością, dzięki czemu wielu spośród nich wyrosło na znakomitych wręcz złodziei. Cenią sobie jednak spokojne i dostatnie życie.
Dożywają zwykle stu pięćdziesięciu lat, a dojrzałość osiągają w trzydzieste urodziny.

Aasimary

Aasimary to szlachetne stworzenia z planów wyższych, stanowiące śmiertelne połączenie krwi niebiańskiej i ludzkiej. Zazwyczaj uprzejmi, honorowi i dumni. Przeważnie żyją pośród ludzi i często zostają bohaterami i przywódcami ich wspólnot, gdyż stale walczą o sprawiedliwość i powodzenie ich śmiertelnych krewniaków. Przypominają ludzi lub pół elfy, jednak posiadają cechy zdradzające ich szlachetne pochodzenie, takie jak nieskazitelna skóra czy promieniste włosy. Niektórzy posiadają bardziej nietypowe przymioty, na przykład płomienne, metaliczne oczy albo niewielki róg wyrastający z czoła.

Wilkołaki

Istnieje kilka kultur, które posiadają w swojej tradycji wilkopodobne stworzenia, zwykle są to duże nocne drapieżniki. Często takie stworzenie przybiera formę najgroźniejszego zwierzęcia występującego na danym obszarze. Indie mają tygrysołaki, Afryka ma leopardołaki, najbardziej jednak znanymi stworzeniami są średniowieczne europejskie wilkołaki.
Przedrostek "were" [początek angielskiego "werewolve" - "wilkołak" - przyp. Ivellios] pochodzi od staroangielskiego wyrazu "wer" oznaczającego człowieka. I tak wilkołak, człowiek-wilk, był pół-człowiekiem, pół-zwierzęciem. W mitologiach plemion, stworzenia te nie zawsze wyrządzały szkody, stereotyp wilkołaka powstał dopiero w czasach późniejszych, kiedy stworzenia te zaczęto łączyć z diabłem.
Wilkołaki charakteryzują się, podobnie jak smoki, czy też elfy, długowiecznością.
Likantropią zarazić się można jedynie poprzez ugryzienie przez innego wilkołaka. Przemiana następuje wyłącznie podczas pełni.

Diablęta

Istota diablęcia jest efektem połączenia krwi przedstawicieli sfer piekielnych oraz krwi mieszkańców sfery pośredniej, tzw. planu niższego. Rodowód tych stworzeń w większej mierze sięga diabła, aniżeli człowieka, którego tylko domieszka krwi przyczyniła się do uczłowieczenia czarcich pomiotów. To pochodzenie świadczy o uwarunkowanej predyspozycji do czynienia zła ‘uporządkowanego’. W przeciwieństwie do demonów, diablęta i diabły nie są chaotyczne i niezorganizowane w swoim zachowaniu. To istoty, które świadomie podejmują się działań destrukcyjnych dla społeczeństwa, które doskonale wiedzą czego chcą i które mają własny rozum.
Charakter diabląt jest zróżnicowany i mniej rygorystyczny od charakteru Aasimarów. Znaczna część przedstawicieli tej rasy praktykuje życie wbrew prawu wybierając ścieżkę zła i za wszelką cenę chce osiągnąć wysoką pozycję społeczną lub tylko zyskać respekt w określonym kręgu publicznym. Istnieją jednak też diablęta szanujące i żyjące zgodnie z panującym prawem, jednak stosunek ich występowania według statystyk szacuje się w 1:8. Osobowość w tym przypadku jest elementem dziedziczenia – niemożliwe jest aby nikczemny diabeł ze swego nasienia spłodził diabelstwo nienaginające prawa. Elementem stałym zaś, jest ambicja, dążenie do władzy(niekoniecznie po trupach), silna psychika oraz wysoka inteligencja.
Wygląd diabląt również jest zróżnicowany i polega na dziedziczności. Im w rodowodzie diablęcia więcej genre diabłów o okrutnym charakterze, tym więcej w wyglądzie potomka cech świadczących o piekielnym pochodzeniu. Najgorsze i najbardziej nikczemne diablęta niestety noszą na sobie ślady paskudnych genów rodziców, na przykład bardzo ciemna lub czerwona skóra, kopyta i racice, rogi, długie ogony, szpetne futro lub wężowe łuski.
Jako, że diablęta w większej mierze nie próbują pozować na chaotyczne i bezmyślne demony, przeważnie ich różny wygląd ogranicza się do nienaturalnego koloru źrenic, włosów czy zaostrzonych zębów.
{maksymalna ilość diabląt na forum to 10}

Maksymalna ilość zdolności dla każdej z ras (pomijając ludzi) - trzy!